Ο ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΦΙΛΟΥΜΕΝΟΣ

Από μικρός ο Άγιος Φιλούμενος αγάπησε τον Χριστό.

Σε ηλικία δέκα ετών μαζί με τον αδελφό του περίμεναν να αποκοιμηθεί ο μεγαλύτερος τους αδελφός και αυτοί σηκώνονταν και προσεύχονταν κρυφά για ώρες.

Κατάγονταν από το χωριό Ορούντα της επαρχίας Μόρφου.

Καλή παιδαγωγό και δασκάλα της ευσεβείας είχαν τη γιαγιά τους Λωξάντρα, η οποία τους ζητούσε να της διαβάζουν βίους αγίων.

Διαβάζοντας ο Άγιος του Θεού Φιλούμενος, τον βίο του Αγίου Ιωάννου του Καυσοκαλυβίτου, ως άλλος μιμητής εκείνου, έκαυσε τις επιθυμίες του κόσμου τούτου.



Σε ηλικία δεκατεσσάρων χρόνων με το δίδυμο αδελφό του - π. Ελπίδιο που πολλά προσέφερε στο Νοσοκομείο του Ερυθρού Σταυρού και μόνασε στο Άγιον Όρος - ανέβηκαν στο αυστηρό μοναστήρι «Σταυροβούνι» της Κύπρου, που' χει συνδέσει την ιστορία του με την Αγία Ελένη.

Εκεί παρέμειναν για πέντε χρόνια και μετά ανεχώρησαν από τη μαρτυρική γη της Κύπρου στην Αγία Γην των Ιεροσολύμων. Ο πατήρ Ελπίδιος μετά από δώδεκα έτη διακονίας στα Ιεροσόλυμα συνέχισε τον εκκλησιαστικό του βίο σε διάφορα μέρη της Ορθοδοξίας και εκοιμήθη στο Άγιο Όρός.

Ο Φιλούμενος έμεινε στην αγία γη για 46 έτη διακονώντας την εκεί αδελφότητα του Πατριαρχείου, ως φύλακας αγίων τόπων, αλλά εξαιρέτως αγίων τρόπων.

Τελευταίος σταθμός της διακονίας του ήταν το Φρέαρ του Ιακώβ, το οποίον έγινε τόπος του μαρτυρίου του.

Μοναχός με υπακοή πηγαίνει, όπου η «Αγιοταφική Αδελφότης» τον στέλνει. Έτσι τον γνώρισε σχεδόν όλη η Παλαιστίνη. Βηθλεέμ, Άγιος Κωνσταντίνος Τιβεριάδος, Ιόππη, Ραμάλα, Άγιος Σάββας, Άγιος Θεοδόσιος, Προφήτης Ηλίας και τελευταία το φρέαρ του Ιακώβ τον αισθάνονται κοντά τους λειτουργό του Θεού του Υψίστου, που δεν παύει ν' απευθύνει στο Θεό του ελέους παρακλήσεις, δεήσεις, αίνους και δοξολογίες, ευχαριστίες ...; Και αυτά έως τις 29 του Νοέμβρη του 1979.

Στις 29 Νοεμβρίου 1979,ημέρα της ονομαστική του εορτής,φανατικοί σιωνιστές,που διεκδικούσαν το προσκύνημα ως δικό τους,τον κατέκοψαν την ώρα του εσπερινού.

Μια εβδομάδα πριν, μια ομάδα φανατικών σιωνιστών πήγε στο μοναστήρι του Φρέαρ του Ιακώβ, ισχυριζόμενοι ότι ήταν Εβραϊκός ιερός τόπος και απαιτώντας όπως όλοι οι Σταυροί και οι εικόνες να απομακρυνθούν. Βέβαια, ο άγιος επεσήμανε ότι το πάτωμα στο οποίο ήταν τώρα είχε κατασκευαστεί από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο πριν από το 331 μ.Χ. και ότι χρησιμοποιήθηκε ως Ορθόδοξος Χριστιανικός ιερός τόπος για δεκαέξι αιώνες πριν το ισραηλινό κράτος έχει δημιουργηθεί, και ότι ήταν στα χέρια των Σαμαρειτών οκτώ αιώνες πριν από αυτό, (το υπόλοιπο του αρχικού ναού είχε καταστραφεί κατά την εισβολή του Σάχη Χοσράν Παρνίς στον έβδομο αιώνα, κατά την οποία οι Εβραίοι είχαν σφαγιάσει όλους τους Χριστιανούς της Ιερουσαλήμ.)

Η ομάδα έφυγε με απειλές, ύβρεις και αισχρότητες του είδους που οι ντόπιο χριστιανοί υποφέρουν τακτικά. Μετά από λίγες μέρες, στις 29 Νοεμβρίου, κατά τη διάρκεια μιας χειμαρρώδης νεροποντής, μια ομάδα σιωνιστών γύρισε στο μοναστήρι. Ο άγιος είχε ήδη βάλει το πετραχήλι του για τον Εσπερινό. Η αποσπασματική κοπή των τριών δακτύλων με το οποίο έκανε το σημείο του Σταυρού του έδειξε ότι είχε βασανιστεί σε μια προσπάθεια να τον κάνουν να αρνηθεί την Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη.Το πρόσωπο του είχε χαραχθεί άγρια στη μορφή του Σταυρού. Η εκκλησία και ιερά σκεύη είχαν όλα καταστραφεί από την διάπραξη της ιεροσυλίας.

Το σκήνωμα του αγίου παραδόθηκε στους ορθοδόξους μετά από 6 μέρες, αλλά διατηρούσε την ευκαμψία του και ετάφη στο κοιμητήριο της Αγίας Σιών. Μετά από τέσσερα χρόνια στην ανακομιδή των ιερών του λειψάνων, το σώμα βρέθηκε άφθαρτο και ευωδίαζε. Τότε, έκλεισαν τον τάφο και τον ξανάνοιξαν τα Χριστούγεννα του 1984, οπότε το ιερό σκήνος διατηρούσε μερική αφθαρσία και το τοποθέτησαν σε υάλινη λειψανοθήκη στο βόρειο τμήμα του ιερού βήματος στο ναό της Αγίας Σιών.



Γράφει ο φίλος του πατήρ Σωφρόνιος.

Ο μακαρίτης ο πατήρ Φιλούμενος, μας έλεγε ότι κάθε Παρασκευή  πολλοί από τους θρησκευόμενους Εβραίους πηγαίναν για να προσευχηθούν στο φρέαρ του Ιακώβ.  Συνέχεια του έλεγαν να σηκωση ολες τις εικόνες και τον Εσταυρωμενον ακόμα, να τις πάρει και να φύγει διότι το φρέαρ είναι δικό τους και όχι δικό μας. Ειδ’ άλλως θα το μετανοιωση πικρά αλλά θα είναι αργά.
Από τον καιρό που πήγε εκεί όλο και τον φοβέριζαν.  Αυτός όμως ήξερε τα Εβραϊκά και τους αποστόμωνε.  Δεν ειδοποίησε ποτέ την αστυνομία να το εχη υπόψιν της και ούτε το φανταζονταν ότι θα τον σκότωναν.

Στις 16 Νοεμβρίου ( 29 Νοεμβρίου με το νέο ημερολόγιο  είχε μεγάλη βροχή, αστραπές, βροντές,  χαλασμό Κυρίου όλη μέρα.
Βρήκαν ευκαιρία, που δεν υπήρχε κανένας λόγω της κακοκαιρίας,  πήγαν και τον σκότωσαν μέσα στο φρέαρ του Ιακώβ  μεταξύ του ναού και του θυσιαστηρίου  όπως έκαναν και στον προφήτη Ζαχαρία τον πατέρα του Πρόδρομου.  Την ώρα που έκανε εσπερινό, εκείνη την ώρα όρμησαν, Κύριος οιδε πόσοι ήσαν και τον σκότωσαν με το τσεκούρι στα μούτρα και στο δεξί χέρι, κόβοντας τα δάκτυλα του. Επίσης η σιαγόνα του και το ένα μάτι του βγαλμένο και το άλλο κτυπημενο.

Το πώς μπήκαν μέσα στο μοναστήρι  Κύριος οιδεν, διότι ο φύλακας έφυγε στις 4 το απόγευμα και έκλεισε το μοναστήρι. Ο φόνος έγινε στις 5.
Το πρωϊ πηγαίνει ο φύλακας στις 7. Φωνάζει  πάτερ Φιλουμενε, ξαναφωναζει, στο δωμάτιο του δεν τον βρίσκει  Πηγαίνει στην εκκλησία και τον βλέπει σκοτωμένο, μέσα στα αίματα  Αμέσως ειδοποίησε την αστυνομία και η αστυνομία το Πατριαρχείο.  Πήγαν οι πατέρες,  ο Καισαρειας Βασιλειος, ο Πετρας Γερμανος, ο π. Γρηγοριος, ο π. Μελιτωνας, ο π. Διονυσιος, και άλλοι.


Αλλά αφού τον σκότωσαν έριξαν και χειροβομβίδα έξω στην προσκομιδή και τα έκαμαν όλα κομμάτια.  Ούτε μανουάλια άφησαν γερά  ούτε εικόνες.  Και αυτόν τον Εσταυρωμενον του εκοψαν το χέρι του το αριστερό.  Τα άγια ποτήρια χυμένα. Ήταν τόσο τρομερή η κατάσταση σαν να μην κατοικούσε άνθρωπος μέσα από χρόνια.


Τον πήγαν στο νεκροτομείο.  Μετά τον έκαναν νεκροψία στο Τελ Αβιβ και στις 21 Νοεμβρίου μας ειδοποίησαν.  Εγώ πήγα μαζί με τρεις άλλους πατέρες του Πατριαρχείου και μας τον έδωσαν γυμνον. Όταν τους ρωτήσαμε που είναι τα ρούχα του, μας είπαν είναι στη Νεάπολη.  Ευτυχώς που είχαμε πάρει μαζί μας όλα τα χρειαζούμενα για να τον ντύσουμε.
Αλλά δεν φαντάζεστε  όταν μας το παρέδωσαν κομματιασμένο, το πρόσωπο του αγνώριστο  φέρων τα στίγματα του Μαρτυρίου  όπως οι Πέρσες έσφαξαν τους πατέρες του αγίου Σάββα και λοιπών μοναστηριών. Έτσι και σήμερα. Ακολούθησε νέο μαρτύριο, στον πατέρα Φιλουμενο.
Πέντε μέρες τον είχαν στο ψυγείο.  Και όμως ήταν μαλακωτατος, σαν να μην είχε πεθάνει. Όταν άρχισα να τον ντύνω – διοτι οι άλλοι δεν μπορούσαν, δεν άντεχαν να τον βλέπουν από τις κακουχίες που ειχε.

Του λέγω, σαν να ήταν ζωντανός:

- Γέροντα μου, τώρα θα με βοηθησης να σε ντύσω, διοτι βλέπεις είμαι μόνος μου.
- Όταν άρχισα και του έβαλα την φανελλα, το πρώτο χέρι αμέσως το κατέβασε μόνος του. Όπως και το άλλο χέρι  Και τα πόδια ομοίως. Του μάζευα τα πόδια να του φορέσω τα ρούχα και όταν τελείωνα τα άπλωνε μόνος του.
- Στο αριστερό πόδι από κάτω είχε χτύπημα με το τσεκούρι.
- Από το νεκροτομείο τον φέραμε στο πατριαρχείο.  Στην άγια Θέκλα έγινε η νεκρώσιμος ακολουθία εν μέσω των αγιοταφιτων πατέρων  των αδελφών του μακαρίτη και άλλων πολλών  Ήλθαν μέχρι και πολλοί ξένων δογμάτων και μουσουλμάνοι και χοτζαδες. Γιατί όμως όλοι αυτοί; Διοτι όλοι τον αγαπούσαν και ήλθαν να του δώσουν τον τελευταίον ασπασμον. Τι οδυρμός  Τι θρήνος  Τι κοπετός, ήταν αυτός!
- Η Κυβέρνηση από το πρωϊ μέχρι και πριν τον ενταφιασμό στη Σιών  έστειλε αστυνομία κοντά στους αγιοταφιτας πατέρας  φοβούμενη αντίποινα. Πήρε αυστηρά μέτρα. Και νεκρον ακόμα τον εφοβουντο. Το αίμα του, όπως είπα, να τους εύρη μέχρι τεταρτης γενεάς, όπως λέει και το Ευαγγέλιο.
- Το φρέαρ μένει ακόμα κλειστό  Κανένας δεν περνει απόφαση να παη εάν δεν ξεκαθαριση ο φόνος του μακαρίτη πατρός Φιλουμενου.
- Πάντως το Πατριαρχείο διαμαρτυρήθηκε στην Κυβέρνηση.  Δόθηκαν υποσχέσεις πολλές. Όμως «στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα», όπως λέει και η παροιμία.
- Η εκκλησία του φρέατος, νομίζει κανείς, πως ήταν σκοποβολειο.
- Τον π. Φιλουμενο όλοι τον κλαψαμε, διοτι ήταν ένας καλος και άγιος πνευματικος. Ο Πατριάρχης τον αποκαλούσε «πρωχοπροδρομο». Και, όντως, ήταν. Οι τέλειοι κληρονομούν την βασιλεία των ουρανών.
- Υπέμεινε λιγο μαρτύριο και βρίσκεται μεταξύ των ιερομαρτύρων και των οσιομαρτύρων.
- Ων ταις πρεσβειαις, ειθε να αξιωθούμε και εμείς της Βασιλείας των Ουρανών.


- Ιερομοναχος ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ Αγιοταφίτης



Το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, κατόπιν Συνοδικής Αποφάσεως, θα τελέσει Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2009, τη τελετή

κατατάξεως στο αγιολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας του νέου ιερομάρτυρος Φιλουμένου Αγιοταφίτου, ηγουμένου του προσκυνήματος του Φρέατος του Ιακώβ.

Ο ιερομάρτυρας Φιλούμενος μαρτύρησε στο ιστορικό Φρέαρ στη Νεάπολη της Σαμάρειας στις 29 Νοεμβρίου του 1979, καθώς τελούσε την ακολουθία του Εσπερινού.

Επίσης ο νέος ιερομάρτυρας Φιλούμενος καταγόταν από την Κύπρο, και σε νεαρή ηλικία προσήλθε στην Αγιοταφιτική Αδελφότητα και διακονούσε πριν το μαρτυρικό του τέλος ως ηγούμενος της Ιεράς Μονής του Φρέατος του Ιακώβ.

Να σημειωθεί, ότι στη συνείδηση πολλών εκ των τιμίων μελών της Εκκλησίας, καθώς και των Αφιοταφίτων Πατέρων ο ηγούμενος Φιλούμενος ήταν ήδη καθιερωμένος ως Νεομάρτυς.

Πατριαρχική Θεία Λειτουργία στο Καθολικό της Ιεράς Μονής, Ιερό Ναό της Αγίας Φωτεινής, της Σαμαρείτιδος θα τελέσει ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ. Θεόφιλος, ο οποίος θα αναγνώσει και την επίσημη πράξη αγιοκατατάξεως του νέου Ιερομάρτυρα Φιλουμένου ενώπιον της ιεράς λάρνακας που βρίσκεται το ιερό λείψανο του.

Τέλος, να σημειωθεί ότι στη τελετή θα συμμετάσχουν από την πατρίδα του ιερομάρτυρα Φιλουμένου την Κύπρο, ο Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος, ο Μητροπολίτης Ταμασού κ. Ησαΐας, ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος στα Ιεροσόλυμα κ. Σωτήριος Αθανασίου καθώς και άλλοι διπλωματικοί Αντιπρόσωποι.


ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η ΠΡΩΤΗ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΘΕΙΣΑ ΕΙΚΟΝΑ ΠΡΟΣ ΤΙΜΗΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ, ΑΓΙΟΓΡΑΦΗΘΗΚΕ (15/12/1994) ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΩΝ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΙ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΣΑΡΩΦ ΤΡΙΚΟΡΦΟΥ ΦΩΚΙΔΟΣ.


Απολυτίκιον. Ήχος α΄. Της ερήμου πολίτην.


Της Ορούντης τον γόνον, νήσου Κύπρου του βλάστημα και ιερομάρτυρα νέον Ιακώβ θείου Φρέατος, Φιλούμενον τιμήσωμεν, πιστοί, ως πρόμαχον της πίστεως ημών, και αήττητον οπλίτην Χριστού της αληθείας, πόθω κράζοντες‧ δόξα τω σε δοξάσαντι Χριστώ, δόξα τω σε αφθαρτίσαντι, δόξα τω σε ημίν χειραγωγόν προς πόλον δείξαντι!

Κοντάκιον. Ήχος πλ. δ΄. Τη Υπερμάχω.

Τον ανατείλαντα ως άστρον νεαυγέστατον τη Εκκλησία του Χριστού αρτίως μέλψωμεν, μαρτυρίου ταις ακτίσι και θαυμασίων ταις βολαίς νεοφανέντα ιερόαθλον, ού ηφθάρτισε το σκήνωμα ο Ύψιστος, πόθω κράζοντες‧ χαίροις, μάκαρ Φιλούμενε.

Μεγαλυνάριον

Χαίροις, της Ορούντης σεπτός βλαστός, χαίροις, νήσου Κύπρου πολυτίμητος θησαυρός, χαίροις, Εκκλησίας της Μόρφου ωραιότητης, Φιλούμενε, μαρτύρων νέων υπόδειγμα!

ΚΑΙ

Απολυτίκιον ήχος πλ. α'

Σαμαρείτιδος βίον πάτερ μιμούμενος, κατηκολούθησας χαίρων τω Ζωοδότη Χριστώ, και το Φρέαρ Ιακώβ τανυν κατέλαβες, ένθα εκέρδισας λαμπρώς παραδείσου την τρυφήν, αγώσι του μαρτυρίου Φιλούμενε ιερομάρτυς των Ορθοδόξων νέον καύχημα.

Η ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΦΙΛΟΥΜΕΝΟΥ

Σε όλη τη διάρκεια της υπηρεσίας του ως μέλους της Aγιοταφικής αδελφότητας o π. Φιλούμενος έζησε αθόρυβα και ταπεινά. H ασκητική ζωή και η ακρί­βεια της τήρησης των μοναχικών ιδεωδών ήταν τα κυ­ριότερα χαρακτηριστικά που τον διέκριναν. Έχοντας μυηθεί στην πνευματική παράδοση της Εκκλησίας μας από τα πρώτα χρόνια της ζωής του, όπου μόναζε στο Σταυροβούνι, φρόντιζε πάντοτε να μη δημιουργεί εντυπώσεις γύρω από το όνομά του. Κύριο και βασικό μέλημά του ήταν να ζει απερίσπαστα, αθόρυβα και τα­πεινά την εν Χριστώ ζωή και να προοδεύει πνευματι­κά. Αυτοί που δεν τον γνώριζαν καλά, έμεναν ανυπο­ψίαστοι από το ορθόδοξό του ήθος και την πνευματι­κή του ζωή. Πολλές φορές μάλιστα έκανε και το σαλό για να κρύβεται από τον κόσμο. Αναφέρεται ανάμεσα στα άλλα πως για οκτώ χρόνια που ασκήτευε μαζί με τον Αρχιεπίσκοπο Λύδδης Υμέναιο δεν κάθισαν πο­τέ σε τραπέζι για να φάνε, αλλά έτρωγαν όρθιοι και μέσα σε κατσαρόλα για άσκηση και απλότητα.

ΜΝΗΜΗ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΑ ΦΙΛΟΥΜΕΝΟΥ 29 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

Η ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΦΙΛΟΥΜΕΝΟΥ

Ο ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΦΙΛΟΥΜΕΝΟΣ,ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ

Φρέαρ Ιακώβου και Άγιος Φιλούμενος

Πηγή : http://www.filoumenos.com/#ixzz2DX668AKL