Αθώα κόμιξ με ιστορίες για παιδάκια ή παρέμβαση στο μυαλό μας;

Όλοι μεγαλώσαμε βλέποντας:

1 Τον Σκρουτζ Μακ Ντακ να συσσωρεύει πλούτο, εκμεταλλευόμενος ακόμα και τους συγγενείς του.

2 Τον Ντόναλντ Ντακ με τα ανίψια του να είναι μια ζωή άνεργοι και όμως να επιβιώνουν.

3 Τον Μίκι Μάους να υπόσχεται γάμο στη Μίνι, αλλά να μη την παντρεύεται ποτέ.

4 Τον Πινόκιο να λέει συνεχώς ψέματα.

5 Τον Αλαντίν να είναι κλέφτης και να κάνει παρέα με τον Αλή Μπαμπά και άλλους 40 κλέφτες

6 Τον Μπαγκς Μπάνυ να είναι ο πιο αλήτης της παρέας και να κλέβει συνεχώς το καρότο για το επιούσιο.

7 Τον Ντάφυ Ντακ, να κοροιδεύει όλο τον κόσμο.

8 Τον Ταρζάν να τριγυρνάει γυμνός από δω και από κει.

9 Τη Σταχτοπούτα να γυρνάει σπίτι της τα μεσάνυχτα. Και ξυπόλυτη.

10 Τη Χιονάτη να μένει σε ένα σπίτι με επτά άντρες.

11 Τον Μπάτμαν να οδηγεί με 300χλμ την ώρα, παραβιάζοντας όλους τους κώδικες.

12 Τον Ποπάυ να έχει τατουάζ και να καπνίζει συνεχώς πίπα.

13 Τον Σούπερμαν να κρύβει την πραγματική του ταυτότητα.

14 Και τελευταίο τον Πάκμαν, να τρέχει σε ένα σκοτεινό λαβύρινθο με ηλεκτρονική μουσική, καταπίνοντας χαπάκια αγνώστου προελεύσεως.

Με όλο αυτό το παιδικό μορφωτικό background, πώς να διαμορφωθούν ώριμοι χαρακτήρες, ικανοί να συμμετέχουν σε υγιείς κοινωνίες; Μήπως το σύστημα επιθυμεί την παρακμή, ειδικά των νέων ανθρώπων, προκειμένου να άγονται και να φέρονται δίχως επιθυμία αγώνα και προκοπής;

ΠΗΓΗ: Αθώα κόμιξ με ιστορίες για παιδάκια ή παρέμβαση στο μυαλό μας; http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2012/06/blog-post_4384.html#ixzz1yL7AZb3R