Το Νοέμβρη του 1960 ο Τ.Φ. Κέννεντυ κερδίζει...
τις Προεδρικές εκλογές με διαφορά 100.000 περίπου ψήφων από τον αντίπαλό του Ρίτσαρντ Νίξον. Ο νέος πρόεδρος, ο οποίος ως Κυβερνήτης Πολεμικού στον Β΄Π.Π., όταν κτυπήθηκε το πλοίο του, έπεσε στη θάλασσα να σώσει ο ίδιος και τον τελευταίο ναύτη του πληρώματός του, υποσχόταν να συγκρουσθεί με το μόλις πρόσφατο ΜακΑρθουρικό «βρώμικο» κατεστημένο των ΗΠΑ.
Στις 20 Ιανουαρίου του 1961 στο λόγο του, κατά την ορκωμοσία του στο Καπιτώλιο επανέλαβε τη φράση των Αρχαίων Ελλήνων «φίλα τη Πατρίδα σου καν άδικος εί», παραφράζοντας την «Μην κοιτάς τι κάνει η Πατρίδα σου για σένα, αλλά τι κάνεις εσύ για την Πατρίδα σου», είπαμε : «Αυτός είναι δικός μας. Δεν μπορεί να μας προδώσει”!!!
Και φυσικά δεν φανταστήκαμε ότι θα δολοφονηθεί στις 23 Νοέμβρη 1963, μπροστά στα μάτια της συζύγου του, γιατί πίστεψε ότι στο τιμόνι του κόσμου, μπορούσε να είχε τις πιο “ακατάλληλες” αποσκευές. Να παραμείνει άνθρωπος.
Την επομένη της δολοφονίας του στο ερώτημα «Ποιος σκότωσε τον Κέννεντυ ;;;» η απάντηση ήρθε από το Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης, το οποίο, όπως διαβάζουμε στις εφημερίδες της εποχής, σημείωσε (από ανακούφιση;) τεράστια άνοδο.
Τo ερώτημα "Τι σκοτώθηκε στο Ντάλλας ;;; ", σήμερα 49 χρόνια μετά, δεν απαντήθηκε, δεν μάθαμε τους φυσικούς δολοφόνους του Κέννεντυ και της Δημοκρατίας της Αμερικής, σήμερα υποπτευόμαστε όμως τούς ηθικούς αυτουργούς τους.
Τι γεννήθηκε στο Ντάλλας ;;; ως ρητορικό ερώτημα έχει πολλές απαντήσεις, μία εξ αυτών είναι η παγκοσμιοποίηση.
Παγκοσμιοποίηση είναι η αυτονόμηση όλων εκείνων των παραμέτρων (οικονομία, επικοινωνία κλπ), οι οποίες μέχρι πρόσφατα (μερικές δεκαετίες πρίν) επεδίωκαν να έχουν όρια μέσα σε ένα κράτος - προστάτη.
Παράμετροι που τείνουν να ελευθερώνονται και να διαχέονται, ακολουθώντας την παγκοσμιοποίηση, είναι το εμπόριο, η κοινωνική δομή, η τεχνολογία, η κουλτούρα, το πολιτικό σύστημα, η γνώση κλπ.
Ο όρος συχνά χρησιμοποιείται στην επιχειρηματολόγηση για την ανάγκη μιας νέας καθολικού τύπου “ηγεμονίας” στον κόσμο.
Το θέμα δεν είναι αν είσαι υπέρ ή κατά της παγκοσμιοποίησης, λες και μπορείς να είσαι υπέρ ή κατά του Νόμου της Βαρύτητας. Το θέμα είναι να αποδεχθείς την παγκοσμιοποίηση ως ιδιαίτερη «συνθήκη» και να βρεις πρόσφορους τρόπους για να τοποθετηθείς στον χώρο της.
Μια προσέγγιση του φαινομένου από την πολιτιστική και κοινωνική του πλευρά, σημαντική συνεισφορά σε έναν διάλογο που κάποτε πρέπει να αρχίσει στα σοβαρά.
Κινδυνεύει αυτό που ορίζουμε ως «εθνική κουλτούρα» από την επικράτηση της Παγκοσμιοποίησης και μάλιστα διατρέχει σοβαρό κίνδυνο.
Η παγκοσμιοποίηση παρασύρει και ανακατανέμει Εθνικούς πληθυσμούς εκτός από την ελεύθερη και χωρίς περιορισμούς διακίνηση αγαθών και υπηρεσιών.
Η ανάπτυξη της παγκοσμιοποίησης έγκειται σε τρεις παράγοντες:
στον ρόλο της μετανάστευσης ανθρώπων,
στο διεθνές εμπόριο, και
στις γρήγορες μετακινήσεις κεφαλαίων και την ολοκλήρωση των χρηματοπιστωτικών αγορών.
Η παγκόσμια οικονομική κρίση ως αποτέλεσμα της υπερ-συσσώρευσης κεφαλαίων και της τεχνητής διόγκωσης της αναφοράς του «χρήματος», δημιουργεί περιβάλλον ευνοϊκό δια την εφαρμογή της παγκοσμιοποίησης.
Αν τώρα αναρωτιέστε γιατί σας τα γράφω όλα αυτά... ίσως να έχετε δίκιο!
Αλλά σας προτείνω να διαβάσετε το πρώτο μέρος της έρευνας μου για την «σύμβαση Cooper», να προσέξτε λίγο τις ημερομηνίες και τα λέμε σύντομα!!!
---
Διαβάστε ολόκληρη την έρευνα για την
Σύμβαση Cooper
Α μέρος
Β μέρος
Γ μέρος
aegeantimes
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου