Σήμερα, κατά τήν εὐλογημένη αὐτήν ἡμέρα τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ, καλούμεθα ὅλοι νά ἐνσκήψουμε καί νά παρατηρήσουμε τό μέγα μυστήριον τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ! Καί μόνον ἡ ἐλάχιστη, νοητική ἐξέτασις αὐτοῦ τοῦ γεγονότος προκαλεῖ ἴλιγγο καί στόν πλέον ὀξυδερκῆ ἤ φιλοσοφικό νοῦν. Ὅμως, ἐάν ἀκολουθήσουμε τίς διηγήσεις τῶν ἱερῶν Εὐαγγελιστῶν ἡ ὑψηλοφροσύνη τῆς νοήσεως παραμερίζεται καί ἡ καρδία τοῦ ἀνθρώπου βρίσκει ἀνάπαυσιν καί ἠρεμίαν.
Βλέπουμε ποιά ἐπέλεξε ὁ Θεός γιά μητέρα Του, τήν ταπεινή Κόρη τῆς Ναζαρέτ! Ποιόν τρόπο καί ποιά ἄνεση γι’ αὐτήν τήν μοναδικήν καί ὕψιστην στιγμήν, τήν συντροφιά τῆς ἐρημίας καί τῆς ἀλόγου κτίσεως! Ποίους ὡς πρώτους προσκεκλημένους, τούς ἁπλοϊκούς ποιμένες! Καί τοῦτο τό ἀπαράμιλλον ὕψος τῆς ταπεινοφροσύνης εἶναι μόνον ἡ ἀρχή.
Στέκουμε ἐνεοί καί θαυμάζουμε. Μᾶλλον ὄχι τόσο γιά τό μυστήριον τῆς ἐναθρωπήσεως, ἀφοῦ εἴμαστε τόσο φτωχοί καί πεπερασμένοι πού εἶναι ἀδύνατον νά πλησιάσουμε ἔστω καί ἀκροθιγῶς τό θαῦμα τοῦτο δίχως νά καταφλεχθοῦμε, ἀλλά πρωτίστως θαυμάζουμε- καί αὐτό καλούμεθα νά μελετήσουμε καί νά μιμηθοῦμε- τό ἀπέραντο ὕψος τῆς ταπεινώσεως καί τό ἄπειρον καί χαῶδες πλάτος τῆς ἀγάπης!
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι κατά τήν παροῦσαν ἱστορικήν φάσιν εἶναι πονεμένοι, καταφρονεμένοι, χτυπημένοι μέ ποικίλους τρόπους ἀπό τήν ἀδικία τῆς ζωῆς. Ἡ ἀπελπισία...κυριαρχεῖ- καί ὄχι ἀδικαιολόγητα- στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων. Ὡς ἀπάντησιν καί ὡς ἀντιστάθμισμα σ’ αὐτήν τήν κατάστασιν διαλαλοῦμεν καί βροντοφωνάζουμε: Ἡ Ἐλπίδα ζεῖ! Ἡ Ἐλπίδα ἔλαβε σάρκα καί ὀστά καί ἔγινε ἄνθρωπος γιά ἐμᾶς, γιά τόν καθένα ξεχωριστῶς καί προσωπικῶς!
Ἄς μήν παραμένουμε, ἀδελφοί μου, πλέον σφιχταγκαλιασμένοι μέ τήν ἀπελπισία μας. Ἄς ἀνοίξουμε τίς πύλες τῆς καρδίας μας στόν νεογέννητον Χριστόν μας ὥστε νά μᾶς γεμίσει Φῶς καί Ἐλπίδα ἀληθινή καί ἀκαταίσχυντη!
Μέ θερμότατες ἑόρτιες εὐχές καί
πολλήν ἐκ τῆς ἀγάπης τοῦ δι’ ἡμᾶς νηπιάσαντος Θεοῦ,
ὁ Καθηγούμενος του Ἱ. Ησυχαστηρίου Παντοκράτορος
Ἀρχιμ. Κύριλλος
καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί.
Βλέπουμε ποιά ἐπέλεξε ὁ Θεός γιά μητέρα Του, τήν ταπεινή Κόρη τῆς Ναζαρέτ! Ποιόν τρόπο καί ποιά ἄνεση γι’ αὐτήν τήν μοναδικήν καί ὕψιστην στιγμήν, τήν συντροφιά τῆς ἐρημίας καί τῆς ἀλόγου κτίσεως! Ποίους ὡς πρώτους προσκεκλημένους, τούς ἁπλοϊκούς ποιμένες! Καί τοῦτο τό ἀπαράμιλλον ὕψος τῆς ταπεινοφροσύνης εἶναι μόνον ἡ ἀρχή.
Στέκουμε ἐνεοί καί θαυμάζουμε. Μᾶλλον ὄχι τόσο γιά τό μυστήριον τῆς ἐναθρωπήσεως, ἀφοῦ εἴμαστε τόσο φτωχοί καί πεπερασμένοι πού εἶναι ἀδύνατον νά πλησιάσουμε ἔστω καί ἀκροθιγῶς τό θαῦμα τοῦτο δίχως νά καταφλεχθοῦμε, ἀλλά πρωτίστως θαυμάζουμε- καί αὐτό καλούμεθα νά μελετήσουμε καί νά μιμηθοῦμε- τό ἀπέραντο ὕψος τῆς ταπεινώσεως καί τό ἄπειρον καί χαῶδες πλάτος τῆς ἀγάπης!
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι κατά τήν παροῦσαν ἱστορικήν φάσιν εἶναι πονεμένοι, καταφρονεμένοι, χτυπημένοι μέ ποικίλους τρόπους ἀπό τήν ἀδικία τῆς ζωῆς. Ἡ ἀπελπισία...κυριαρχεῖ- καί ὄχι ἀδικαιολόγητα- στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων. Ὡς ἀπάντησιν καί ὡς ἀντιστάθμισμα σ’ αὐτήν τήν κατάστασιν διαλαλοῦμεν καί βροντοφωνάζουμε: Ἡ Ἐλπίδα ζεῖ! Ἡ Ἐλπίδα ἔλαβε σάρκα καί ὀστά καί ἔγινε ἄνθρωπος γιά ἐμᾶς, γιά τόν καθένα ξεχωριστῶς καί προσωπικῶς!
Ἄς μήν παραμένουμε, ἀδελφοί μου, πλέον σφιχταγκαλιασμένοι μέ τήν ἀπελπισία μας. Ἄς ἀνοίξουμε τίς πύλες τῆς καρδίας μας στόν νεογέννητον Χριστόν μας ὥστε νά μᾶς γεμίσει Φῶς καί Ἐλπίδα ἀληθινή καί ἀκαταίσχυντη!
Μέ θερμότατες ἑόρτιες εὐχές καί
πολλήν ἐκ τῆς ἀγάπης τοῦ δι’ ἡμᾶς νηπιάσαντος Θεοῦ,
ὁ Καθηγούμενος του Ἱ. Ησυχαστηρίου Παντοκράτορος
Ἀρχιμ. Κύριλλος
καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου