Συντάχθηκε από τον/την Ι.Μ. Πειραιώς - 14.04
Με αφορμή τις αντιδημοκρατικές και φασίζουσες αναρτήσεις τόσο στον ιστοχώρο του διαδικτύου, όσον και στον έντυπο τύπο, με τις οποίες επικρίνεται μία απόλυτα προβλεπομένη από το δικαιϊκό μας σύστημα ενέργειά μου, να ζητήσω δηλαδή την εφαρμογή του νόμου για βάναυση και αίσχιστη προσβολή του προσώπου μου, που στοιχειοθετείται και θεμελιούται με την κακόβουλη βλασφημία της αμωμήτου ημών πίστεως από το χυδαίο θεατρικό έργο Corpus Christi του Αμερικανού συγγραφέα Τέρενς Μακ Νάλι, ο οποίος σε ηλικία 73 ετών στην Ουάσινγκτον «τέλεσε» ομοφυλοφιλικό «γάμο» με νεαρό «ζιγκολό» και από την αφόρητη ψυχοπαθολογία του κινούμενος προέβαλε τον νοσηρό ψυχισμό του στο πανάσπιλο και υπερύμνητο πρόσωπο του αιωνίου και παναχράντου Θεού επάγομαι τα κάτωθι:Συμφωνώ απολύτως με το θέμα της ημερίδας που διοργανώθηκε από την «Ελληνική Ένωση για τα δικαιώματα του ανθρώπου» στο αμφιθέατρο Δρακοπούλου στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών: «Ο Θεός δεν έχει ανάγκη εισαγγελέα», διότι πράγματι ο αληθής Θεός δεν έχει ανάγκη υπερασπίσεως και είναι αφέλεια ο μεγαλοϊδεατισμός του αυτοκλήτου σωτήρος της πίστεως.
Ανάγκη όμως υπερασπίσεως έχει ο πιστός και η αξιοπρέπειά του, ο οποίος συνάπτεται αρρήκτως και αναποδράστως με τον λοιδορούμενο και βλασφημούμενο Θεό. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο που δυστυχώς ως εκ των δημοσιευμάτων (Καθημερινή 16 και 17/10) η ημερίδα απεσιώπησε τίθενται στον ποινικό μας Κώδικα τα άρθρα 198 και 199 υπό τον τίτλο «Προστασία της θρησκευτικής ειρήνης» και όχι προστασίας του Θεού διότι τα έννομα αγαθά είναι η κοινωνική συνοχή και η θρησκευτική ειρήνη που προσβάλλονται βάναυσα από την δημοσία γενομένη κακόβουλη βλασφημία του Θεού κάθε ανεκτής κατά το Σύνταγμα θρησκείας στη χώρα, δηλαδή θρησκείας που δεν έχει κρύφια δόγματα και η λατρεία της δεν αντίκειται στα χρηστά ήθη και την δημόσια τάξη (Άρθρο 13 του Συντάγματος).
Είναι εξόχως αποκαλυπτικό το γεγονός ότι κατά την συγκεκριμένη ημερίδα ούτε νύξη αυτών των προϋποτιθεμένων και αυτονοήτων νομικών εννοιών έγινε για την διερεύνηση του θέματος, ούτε υπεβλήθη αίτημα για την κατάργηση των αυτονοήτων ποινικών αδικημάτων της συκοφαντικής δυσφήμισης και της απλής δυσφήμισης και εξύβρισης των πολιτών, ώστε να υπάρχει τουλάχιστον ένα ισοδύναμο πρόσχημα γιατί δεν νομίζω να αποδέχονται οι μετέχοντες την προσωπική τους αποδόμηση και απομείωση με άλλοθι την δήθεν ελευθερία εκφράσεως, εφ’ όσον στην δημοκρατία η ελευθερία του ενός τελειούται εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου.
Έχοντας πλήρη γνώση του θεατρικού «δρωμένου» που παρουσιάστηκε στο θέατρο «Χυτήριο» από δύο αυτόπτες μάρτυρες που το παρηκολούθησαν, διεπίστωσα ότι το χυδαίο αυτό δρώμενο είναι κακόβουλο διότι ο σκηνοθέτης του Λαέρτης Βασίλι που μεγάλωσε σαν γιος του πρώην αξιωματικού του στρατού του Χότζα Ηλία Βασίλι, μετέπειτα νεωκόρου του Ι. Ναού Αγίου Δημητρίου Πειραιώς και που το χριστιανικό του όνομα είναι Φώτιος γνωρίζει πολύ καλά ότι για την χριστιανική ευαγγελική ηθική η αρσενοκοιτία η ομοφυλοφιλία αποτελεί θανάσιμο αμάρτημα που αποκόπτει και αποστερεί τον εμμένοντα αμεταμελήτως σε αυτό από την κοινωνία του αιωνίου Θεού (Α Κορ. Στ 9).
Επομένως η απόδοση στον Πανάγιο Θεό αυτού του πάθους εκφράζει την δολία βούληση απομειώσεώς του στις συνειδήσεις των ανθρώπων.
Είναι βλάσφημο διότι διαστρέφει πλήρως και χυδαίως την ευαγγελική αλήθεια, την πίστη της Εκκλησίας και την Χριστιανική ηθική εμφανίζοντας ως μέθυσο τον δίκαιο Ιωσήφ, ως υποψήφιο θύμα βιασμού την Υπεραγία Θεοτόκο, ως ομοφυλοφίλους τους δώδεκα Αποστόλους και τελικώς ως εμφορούμενο από αυτό το φρικώδες πάθος τον Πανάσπιλο και Πανάγιο Λόγο και Υιό του Θεού, τον σταυρωθέντα και αναστάντα Κύριο της ζωής και του θανάτου.
Είναι δημοσία γενόμενο διότι διαδραματίζεται σε χώρο που το κοινό έχει πρόσβαση ασχέτως αν υπάρχει η όχι εισιτήριο, δεν γίνεται ιδιωτικώς δηλαδή και διαφημίζεται δια του διαδικτύου.
Η φαιδρά, ανεπέρειστος και ατυχής απόπειρα των συντελεστών της παραστάσεως να αποσείσουν την ποινική τους ευθύνη προβάλοντας ότι το έργο δήθεν δεν αφορά στον ιστορικό Χριστό καταρρίπτεται από το σενάριο του έργου, όπου ταυτοποιούνται πλήρως τα πρόσωπα του ιερού Ευαγγελίου και η δράση τους, με τους χαρακτήρες του έργου και ειδικώτερα ο πρωταγωνιστής Joshua «βαπτίζεται» Ιησούς.
Μάλιστα στην ελληνική εκδοχή ψάλλεται το «Χριστός γεννάται δοξάσατε», απαγγέλεται η Κυριακή προσευχή «Πάτερ ημών» και περιφέρονται τα σύμβολα του πάθους.
Γι’ αυτούς ακριβώς τους λόγους υπήρξε διεθνής κατακραυγή σε κάθε πρεμιέρα του έργου και μάλιστα μετά τις απειλές που δέχθηκε ο Μακ Νάλι η πρεμιέρα στην Ν. Υόρκη αναβλήθηκε από το 1997 για τον Οκτώβριο του 1998.
Το 1999 στο Λονδίνο η Μουσουλμανική Οργάνωση Shari’ ah Court εξέδωσε «Φάτουα» για την θανάτωση του ομοφυλόφιλου συγγραφέα διότι στο Ισλάμ ο Κύριος θεωρείται «προφήτης».
Το ίδιο συνέβη στο Σίδνευ της Αυστραλίας καθώς και σε άλλες χώρες.
Κατόπιν των ανωτέρω ενεργώντας όχι ως Μητροπολίτης αλλά ως πολίτης όπως είχα κάθε έννομο δικαίωμα στην δημοκρατική χώρα που θέλω να πιστεύω ότι ζούμε μετέβην στο αρμόδιο Αστυνομικό Τμήμα Ομονοίας, στην περιοχή ευθύνης του οποίου διαπράττεται τα ανωτέρω αδίκημα το απόγευμα της Πέμπτης 11 Οκτωβρίου ε.ε. και κατέθεσα μήνυση για την αυτεπαγγέλτως διωκομένη εγκληματική ενέργεια της κακόβουλης βλασφημίας των θείων.
Υπό της εισαγγελικής Αρχής μου εζητήθησαν συμπληρωματικά στοιχεία και το απόγευμα της επομένης προσήλθα για να καταθέσω τα συγκεκριμένα στοιχεία.
Μάρτυρες επρότεινα τον ελλογιμώτατο κ. Κωνσταντίνο Χολέβα, Πολιτικό Επιστήμονα και τον Ραδιοφωνικό παραγωγό κ. Λυκούργο Μαρκούδη, αυτήκοο και αυτόπτη μάρτυρα του θεατρικού έργου.
Κατά τη διαδικασία της καταθέσεως ομάδα βουλευτών προσήλθε αυθορμήτως και μου εδήλωσε συμπαράσταση.
Τους συνεχάρην και τους ευχαρίστησα όπως θα ευχαριστούσα οιονδήποτε επώνυμο η ανώνυμο έσπευδε να εκφράση την συμπαράστασή του. Με ποία λογική θα έπρεπε να αποπέμψω τους συγκεκριμμένους βουλευτές.
Μήπως λάμβανε χώρα στο αστυνομικό τμήμα κομματική εκδήλωση η μετείχα σε προεκλογική εκστρατεία υπέρ κόμματος;
Δυστυχώς για το πολιτικό μας σύστημα και τους κομματικούς του σχηματισμούς η βάναυση καταπάτηση του ποινικού νόμου που εξωραΐζεται ως δήθεν ελευθερία εκφράσεως η ελευθερία της τέχνης ουδόλως τους αφύπνισε και τους διέγειρε με αποτέλεσμα η να αερολογούν στα τηλεπαράθυρα η να τυρβάζουν περί άλλα απομειώνοντας την εγκληματική και κακόβουλη βλασφημία εις βάρος του Παναγίου Θεού, της αμωμήτου ημών πίστεως και του ευσεβούς Γένους που θρησκεύεται και λατρεύει τον υβριζόμενο Θεό.
Θα ήμουν αναπολόγητος εάν συνέπραττα με οποιαδήποτε κομματική σημαία η εάν δεν εδεχόμην την συμπαράσταση οποιουδήποτε προστρέχοντος.
Δεν έδειξαν ενδιαφέρον βουλευτές άλλων κομμάτων ούτε ο χώρος υποβολής μηνύσεως ήταν ιδιωτικός. Έχει δε απόλυτη εφαρμογή ο λόγος του αειμνήστου Γέρου της Δημοκρατίας: «Εμείς λειτουργούμε και όποιος θέλει προσέρχεται».
Η μνημειώδης και θεολογικά αρτία τοποθέτηση του Σεβ. Μητροπολίτου Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ.κ. Ιερεμίου, Καθηγητού της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, έδωσε ηχηρό ράπισμα σε αδολεσχούντες εκκλησιαστικούς που ρίχνουν αφρόνως νερό στο νεοεποχίτικο μύλο προσφέροντας άλλοθι σε εξωνημένους του πολιτικού μας συστήματος να επαναλάβουν το στρατήγημα του Ιμπραήμ Πασά για την δημογραφική αλλοίωση του λαού και την καταστροφή του Γένους και ασυνέτως στρεβλώνουν τα πράγματα ηθελημένως «λησμονούντες» και την γεωστρατηγική θέση της χώρας και την φρικώδη ρήση, το δόγμα, του αλήστου μνήμης Τουργκούτ Οζάλ: «Δεν χρειάζεται να κάνουμε πόλεμο με τους Έλληνες, αρκεί να τους στείλουμε μερικά εκατομμύρια από δω μεριά και να τελειώνουμε μ αυτούς»!
Ο Ελληνικός λαός όπως αποδεικνύεται διϊστορικώς υπερασπίζεται την ανεξιθρησκεία και την ελευθερία θρησκευτικής συνειδήσεως.
Την στιγμή αυτή στο Λεκανοπέδιο ελεύθερα ασκούν την λατρεία τους αντιτριαδικές θρησκευτικές παραδοχές, που αρνούνται το θεανδρικό πρόσωπο του Κυρίου όπως το Ισλάμ και η φυλλαδική εταιρεία των Μαρτύρων του Ιεχωβά και οι αμερικανοκίνητοι Μορμόνοι, παρ’ όλον που στον Ελλαδικό χώρο δεν υπάρχουν τεμένη που να είναι στάβλοι η δημόσιοι χώροι υγιεινής όπως σε Μουσουλμανικά Κράτη συμβαίνει με τους χριστιανικούς ναούς (Β. Κύπρος, Τουρκία).
Η λοιδορία όμως και η χυδαιότητα σε βάρος του παναγίου και παναχράντου Κυρίου της πίστεώς μας μας κινεί να ενεργήσουμε ειρηνικώς και νομίμως μη φειδόμενοι ούτε της ιδίας μας της ζωής και εδώ ανιδρύεται το παράδοξο για εκείνους τους συνέλληνες που δικαίως συμπαρατάσσονται με τους διαμαρτυρομένους μουσουλμάνους για την απομείωση της θρησκευτικής των παραδοχής αλλά αντιθέτως δεν πράττουν το ίδιο με τους συνέλληνες και κατά τεκμήριο ομοπίστους των συντασσόμενοι με τους βιαστές της αλήθειας.
Ο Μ Η Τ Ρ Ο Π Ο Λ Ι Τ Η Σ
+ ο Πειραιώς ΣΕΡΑΦΕΙΜ
+ ο Πειραιώς ΣΕΡΑΦΕΙΜ
Ο Μητροπολίτης Γόρτυνος Ιερεμίας, αντιπροσωπεύοντας το ποίμνιό του έκανε μια δήλωση φωτιά για το έργο «Corpus Christi». Με αυτή του τη δήλωση όμως έρχεται σε αντίθεση με όσα ειπώθηκαν για το ίδιο θέμα προ ημερών από το Μητροπολίτη Σιατίστης Παύλο (μπορείτε να δείτε τη δήλωση του Σιατίστης εδώ). Παρακάτω είναι η δήλωση του Μητροπολίτη Γόρτυνος.
Είμαι και εγώ, όπως όλοι οι Αρχιερείς, οι Ιερείς και οι Μοναχοί και όπως όλοι οι πιστοί Ορθόδοξοι χριστιανοί της πατρίδος μας, είμαι, λέγω, κατάπικρος και εγώ για την προβολή του βλασφήμου και αισχρού έργου Corpus Christi. Καθένας βέβαια έχει το δικαίωμα να νομίζει και να εκφράζεται όπως θέλει, δεν πρέπει όμως να επιτρέπουμε σε κανένα να προσβάλλει δημόσια και προγραμματισμένα την πίστη μας.
Ασφαλώς, μία τέτοια προσβολή της αμωμήτου πίστεώς μας έπρεπε να δημιουργήσει την αγανάκτηση και την διαμαρτυρία όλων μας, όπως και την εξέφρασαν οι γενναίοι εκείνοι χριστιανοί και ομολογητές, οι οποίοι, με κίνδυνο να κακοπάθουν, διαμαρτυρήθηκαν για την προβολή του ασεβεστάτου και βλασφήμου αυτού έργου. Εύγε σ᾽ αυτούς τους διαμαρτυρηθέντας χριστιανούς! Η διαμαρτυρία τους θα γραφεί στην εκκλησιαστική ιστορία και θα λάβουν για την ομολογία τους αυτή – να είναι βέβαιοι γι᾽ αυτό – χρυσό στεφάνι στην Βασιλεία του Χριστού την επουράνιο.Οι διαμαρτυρηθέντες αυτοί χριστιανοί είναι σ᾽ όλη την Εκκλησία γενικά μία γλυκειά παρηγοριά ότι και σήμερα, παρά την πλεονάζουσα αμαρτία, παρά τους αποκαλυπτικούς καιρούς που ζούμε, δεν εξέλιπαν οι αγωνιστές του Χριστού, οι οποίοι είναι έτοιμοι και μέχρι πεζοδρομίων και μέχρι αίματος και φυλακίσεων να εκφράσουν την αγάπη τους στον Χριστό, που ξανασταυρώνεται.
Καλά το έλεγε ο Γέροντας της Φλώρινας πατήρ Αυγουστίνος, «ουκ εκλίψουσι τη Ορθοδοξία στρατιώται»! Και καλά το είχαν πει οι Ορθόδοξοι Πατριάρχες της Ανατολής, απαντώντας το 1848 στον Πάπα Πίον Θ´, ότι σε μας υπερασπιστής της πίστεως είναι ο λαός! Εύγε λοιπόν και δόξα και τιμή και έπαινος λαμπρός στον διαμαρτυρηθέντα με δυναμισμό ευσεβή λαό κατά του αισχρού αυτού έργου, που υβρίζει χυδαιότατα το πανάγιο Πρόσωπο του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Απέδειξαν ότι είναι τα πιστά τέκνα της Εκκλησίας, γιατί η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος την 7η Ιουνίου του 2012 με ανακοίνωσή της προέτρεψε τους χριστιανούς να αποδοκιμάσουν το έργο. Σ᾽ αυτήν την προτροπή της Μάνας Εκκλησίας οι πολλοί αδιαφόρησαν, αλλά οι διαμαρτυρηθέντες υπήκουσαν και απέδειξαν ότι είναι χριστιανοί «τω πνεύματι ζέοντες, τω Κυρίω δουλεύοντες» (Ρωμ. 12,11). Οι διαμαρτυρηθέντες αυτοί, νεώτεροι ομολογητές της πίστεως, εμπνεύστηκαν για την άγια αυτή και συνετή πράξη τους από τα ιερά μας Συναξάρια.
Τα ιερά αυτά βιβλία, τα οποία, κατά τον άγιο Πατέρα Ιουστίνο Πόποβιτς, αποτελούν την Εγκυκλοπαίδεια της Εκκλησίας μας, ομιλούν για χριστιανούς μάρτυρες, οι οποίοι έμπαιναν στους ναούς των ειδώλων και συνέτριβαν τα αγάλματά τους• η δε αγία μας Εκκλησία καταχώρησε τους ομολογητές αυτούς μεταξύ των αγίων, για να μιμούμεθα βέβαια την θερμότητα της αγάπης τους στον Χριστό και την αποστροφή τους προς τα είδωλα της κάθε εποχής. Απευθυνόμενος σ᾽ αυτούς, τους λίαν αγαπητούς μας χριστιανούς, οι οποίοι διαμαρτυρήθησαν τελευταίως για το βλάσφημο έργο Corpus Christi, τους εκφράζουμε πάλι τα ευχαριστήρια και τα συγχαρητήριά μας για την διαμαρτυρία τους, τους εκφράζουμε τον θαυμασμό μας και τον σεβασμό μας, γιατί με διάθεση θυσίας επορεύθησαν στον τόπο της διαμαρτυρίας και έπραξαν αυτό το άγιο που έπραξαν.
Τους λέγουμε δε – αν και δεν είναι ανάγκη να τους το πούμε – να μην επηρεάζωνται καθόλου από άλλους λόγους, κληρικών η λαϊκών, που θέλουν να παραλύσουν το αγωνιστικό τους φρόνημα με τα πλαδαρά τους κηρύγματα και με λόγια ξένα προς τα ιερά μας Συναξάρια και τους λόγους των Πατέρων μας. Αλήθεια, τι θα έλεγαν αυτοί στον λόγο του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, ο οποίος συμβουλεύει τους ακροατές του να ραπίζουν ακόμη τον επίμονο βλάσφημο του Ιησού Χριστού; Και λέγει μάλιστα στην συνέχεια ο άγιος Πατέρας, όταν οι αρχές τους καλέσουν σε απολογία, να πουν παρρησία: «Ναι, τον ερράπισα, διότι εβλασφήμησε τον Βασιλέα των αγγέλων»! Και τι θα πουν πάλι αυτοί οι των πλαδαρών κηρυγμάτων για το ράπισμα που έδωσε ο άγιος Νικόλαος στον βλάσφημο Άρειο; Έχει ιστορικότητα το ράπισμα αυτό, είναι δηλαδή πραγματικό γεγονός• και γι᾽ αυτό, για να μη νομίσει δηλαδή κανείς ότι από οργή ο άγιος ερράπισε τον Άρειο, γι᾽ αυτό, λέγω, η Εκκλησία στο Απολυτίκιο του αγίου Νικολάου έβαλε την έκφραση περί αυτού «εικόνα πραότητος».
Η μήπως ο άγιος Αθανάσιος και η Εκκλησία όλη δεν έπρεπε να διαμαρτυρηθεί για την αίρεση του Αρείου και να την καταδικάσει, γιατί έτσι την διαφήμισε περισσότερο;!... Πρέπει να αγωνιζόμαστε για την πίστη μας, αδελφοί, και να διαμαρτυρόμαστε γι᾽ αυτήν, όταν την βλέπουμε να προσβάλλεται. Τέτοιο παράδειγμα και τέτοια διδαχή μας έδωσαν οι άγιοι Πατέρες μας. Με τα ξένα προς το γνήσιο πατερικό πνεύμα πλαδαρά κηρύγματα μερικών, καλυπτόμενα μάλιστα με θεολογική σινδόνα μιας «νεοπατερικής» λεγομένης θεολογίας, από τα κηρύγματα αυτά δεν βγαίνουν ομολογητές και μάρτυρες. Αλλά ούτε και ελεύθερη πατρίδα θα είχαμε, αν επικρατούσαν τα τοιαύτα κηρύγματα, τα χωρίς αγωνιστικό φρόνημα. Η επανάσταση του ᾽21 ήταν μία τρέλλα! Μην αμφιβάλλετε λοιπόν, αδελφοί, όσοι διαμαρτυρηθήκατε για το βλάσφημο έργο, μην αμφιβάλλετε, επηρεαζόμενοι από διάφορους λόγους, αν πράξατε καλώς η όχι. Πολύ καλώς επράξατε και να το ξανακάνετε! Η πικρία μου όμως και η απογοήτευσή μου είναι με τον εαυτό μου. Ήθελα να είμαι και εγώ στον τόπο της μαρτυρίας σας και του μαρτυρίου σας, να εφώναζα και εγώ μαζί σας και μακάρι να ήμουν και θύμα, για να έδιδα ως επίσκοπος ένα καλό παράδειγμα.
Ναι, ημείς οι επίσκοποι πρέπει να είμεθα μπροστάρηδες στους υπέρ πίστεως αγώνες! Τέλος, έχω να πω όχι μόνο με πόνο, αλλά και με φόβο, ότι η περίπτωση αυτή του Corpus Christi είναι ακριβώς και ακριβέστατα περίπτωση Σοδόμων και Γομόρρων (Γεν. κ. 19). Γιατί, όπως στην βιβλική αυτή διήγηση οι Σοδομίτες εξέλαβαν τα θεία Πρόσωπα ως ανθρώπινα και θέλησαν να αμαρτήσουν μαζί τους, έτσι, και στην παρούσα περίπτωση, οι συγγραφείς του έργου εκλαμβάνουν το Θεανδρικό Πρόσωπο του Χριστού... ως αμαρτωλό και το παρουσιάζουν κατά την αισχρή τους ποιότητα. Αλλά φοβούμαι μήπως το πυρ, που έβρεξε ο ουρανός και κατέκαυσε την αμαρτωλή πόλη, μήπως – μη γένοιτο, Χριστέ και Παναγιά! –, έλθει και καταπάνω μας και κατακαούμε• γιατί, μαζί με τα άλλα αμαρτήματά μας, έγινε στην πατρίδα μας και αυτό το χειρότερο των άλλων αμαρτημάτων, η αισχρή εξύβριση κατά του Προσώπου του Κυρίου μας, χωρίς μάλιστα να φαίνεται ότι πονούμε γι᾽ αυτό, αφού δεν διαμαρτυρόμαστε έντονα.
Αν η ύβρις αυτή γινόταν κατά του προσώπου μας η κατά των οικείων μας η κατά των αρχόντων μας, ασφαλώς δεν θα ήμασταν απαθείς, αλλά θα κινητοποιούμασταν και θα μηχανευόμασταν τρόπους διαμαρτυρίας και αντιδράσεως.
Τελειώνω εδώ με τον πονετικό λόγο, με τον οποίο κατέκλεισε κάποτε ο μακαριστός Γέροντας πατήρ Αυγουστίνος ένα του κήρυγμα περί βλασφημίας των θείων: «Ώστε λοιπόν, μεγάλοι οι άρχοντές μας, μεγάλα τα ανθρωπάριά μας, μικρός ο Χριστός μας, όταν υβρίζεται κανείς δεν διαμαρτύρεται»!..
ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2012/10/corpus-christi_17.html#ixzz29f3dKMie
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου