Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2012

Ποιοί θέτουν τροχοπέδη στὸν ἀγῶνα κατὰ τῆς αἱρέσεως;

ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΚΑΙ ΚΛΗΡΙΚΟΙ ...ΘΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΟΥΝ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ
ΤΗΣ ΠΑΝΑΙΡΕΣΕΩΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ;


Ὁ γ. Ἀγάθων τῆς Κωνσταμονίτου ὁμιλεῖ γιὰ τὴν αἵρεση τοῦ Παπισμοῦ, γιὰ τὸν Πατριάρχη καὶ τὸν γ. Ἐφραίμ Φιλοθεΐτη
Ἁγιορεῖτες, ἀλλὰ καὶ ἐν τῷ κόσμῳ Γέροντες καὶ κληρικοί, σιωποῦν γιὰ τὴν πραγματοποιούμενη Ἕνωση τῶν «Ὀρθοδόξων» Οἰκουμενιστῶν μὲ τοὺς Παπικούς· Ἕνωση –ποὺ κατὰ τὸν γέροντα Ἐφραίμ– ἔχει γίνει μυστικά! Γνωρίζουν πὼς ὅσο ἀντιδροῦν οἱ πιστοί, ἀπομακρύνεται ἀπὸ τὸν ὁρίζοντα ἡ φανερὴ Ἕνωση. Καὶ ἐνῶ τὸ γνωρίζουν καὶ τὸ διακηρύσσουν δημοσίως δὲν ἀντιδροῦν, ἀφήνοντας τοὺς ἀγνοοῦντας πιστοὺς νὰ γίνονται θύματα τῆς ἀγαπολογίας τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ περιμένουν παθητικὰ τὴν τελικὴ ἐπίθεση τοῦ ἐχθροῦ, δηλαδὴ τὴν ἐπικράτηση τῆς παναιρέσεως ποὺ ἑτοιμάζει τὴν ἔλευση τοῦ Ἀντιχρίστου, ὁ ὁποῖος θὰ ἔρθει μετὰ τὴν Ἕνωση!

Στὸ διαδίκτυο ἁλιεύσαμε τὸ παρακάτω κείμενο μὲ τὸ Video ποὺ τὸ συνόδευε. Πρόκειται γιὰ μιὰ ὁμιλία-συζήτηση τοῦ γέροντος Ἀγάθωνος, Καθηγουμένου τῆς Ἱ. Μ. Κωνσταμονίτου γιὰ τὸν Παπισμό, τὸν Οἰκουμενισμὸ καὶ τὶς θέσεις ἐπ’ αὐτῶν τοῦ γέροντα Ἐφραίμ τοῦ Φιλοθεΐτη. Τὸ παραθέτουμε, μαζὶ μὲ τὸ ἀπομαγνητοφωνημένο κείμενο.


π. Νικόλαος Μανώλης: «Ὁ Γέροντάς μου, Καθηγούμενος της Ι. Μονής Κωνσταμονίτου, γέρων Αγάθων, ομιλεί στην ενορία μας. Απόσπασμα 3 (video). Στα πλαίσια του κατηχητικού μαθήματος φοιτητών και ενηλίκων του πρωτοπρεσβυτέρου Νικολάου Μανώλη, στον Ιερό Βυζαντινό Ναό Προφήτου Ηλιού Θεσσαλονίκης, εκτάκτως τον Νοέμβριο του 2008, μας τίμησε με την παρουσία του, ο καθηγούμενος της Ι. Μονής Κωνσταμονίτου Αγίου Όρους, πανοσιολογιότατος Αρχιμανδρίτης γ. Αγάθων. Κατόπιν παρακλήσεώς μας, ομίλησε στη σύναξη. Στο συγκεκριμένο σύντομο απόσπασμα ομιλεί για την αίρεση του Παπισμού».





Ἡ Ὁμιλία - Συζήτηση
π. Ἀγάθων: Ὁ Πάπας (ὁ Παπισμὸς) εἶναι αἵρεσις, δὲν ἔχει σχέση καμιὰ μὲ τὴν Ὀρθοδοξία ἀπὸ τὸ σχίσμα ποὺ ἔγινε τὸ 1054... Πολὺ καλὰ γνωρίζετε, πὼς δύο παρατάξεις ὑπάρχουν ἐπάνω στὸν οὐρανό, ἢ Παράδεισος ἢ κόλαση. Μεσάζων δὲν ὑπάρχει. Ἢ θὰ εἶσαι Ὀρθόδοξος, ἤ, ἐὰν δὲν εἶσαι Ὀρθόδοξος, εἶσαι γιὰ τὴν κόλαση.
Ἀκροατής: Σωτηρία δὲν ἔχει.
π. Ἀγάθων: Δὲν ὑπάρχει σωτηρία. Αὐτὰ εἶναι ξεκάθαρα. Ὄχι ἡμίμετρα, αὐτὰ ποὺ γίνονται σήμερα μὲ τόν (σ.σ. δὲν ἀναφέρει ὄνομα, ἀλλὰ ἀπὸ τὴ συνέχεια φαίνεται ὅτι ἐννοεῖ τὸν πατριάρχη Βαρθολομαῖο), ποὺ τὰ κάνει πλακάκια καὶ σάλτσα, ἂς ποῦμε. Ἦλθε στὸ Ἅγιον Ὄρος, πρὶν πάει ὁ Πάπας, γιὰ νὰ καλύψει (ὅσα ἔγιναν στὸ Φανάρι τὸ 2006). Μετά, ποῦ νὰ παρουσιασθεῖ, τί νὰ πεῖ; Τί νὰ πεῖ; Ὅταν βγῆκε ἀπὸ τὴν Ἁγία Τράπεζα, πῆγε, ἀγκάλιασε τὸν Πάπα, –ἤμουν ἔξω (ἀπὸ τὸ Ὄρος) καὶ τὸ εἶδα στὴν τηλεόραση προσωπικά, καὶ τρία εἰκοσιτετράωρα εἶχα νὰ κοιμηθῶ– ὅταν τὸν εἶδα νὰ βγαίνει ἀπὸ τὴν Ἁγία Τράπεζα καὶ νὰ πάει ν’ ἀγκαλιάζει τὸν Πάπα, μέσα μου εἶπα: αὐτός ἴχνος, μὰ ἴχνος, δὲν εἶχε ἀπὸ τὴν Ἁγία Τράπεζα, κεῖ μέσα ποὺ βρισκότανε; Ἂν εἶχε κάτι, ἔστω καὶ τὸ ἐλάχιστο, δὲν θὰ ἔκανε αὐτὴ τὴν κίνηση. Εἶναι φοβερό. Φοβερό. Φοβερό.
Εἴπαμε, ἢ κόλαση ἢ Παράδεσος. Δὲν ὑπάρχει ἄλλη λύση. Ἐφόσον δὲν εἶσαι μὲ τὴν Ὀρθοδοξία δὲν τὸ συζητᾶμε. Νὰ κάνουμε τί; Ἐν ὀνόματι τοῦ πασαλείμματος “ἀγάπη”! Μὲ ποιόν;
Θὰ μὲ κοροϊδέψεις ἐμένα. Τὸ Θεὸ (ὅμως) θὰ τὸν κοροϊδέψεις; Τοὺς Ἁγίους Πατέρες θὰ τοὺς κοροϊδέψεις; Οἱ Πατέρες πῆραν θέση· ἀπὸ τὸ 1054 πῆραν θέση. Χωρίσαν τὰ τσανάκια τους. Ὀρθοδοξία καὶ Καθολικοί. Ὁ Πάπας; δὲν τὸ συζητᾶμε, δὲν τὸ συζητᾶμε, δὲν ὑπάρχει συζήτησις. Τώρα ὅμως, μὲ τὶς κινήσεις αὐτές, πάει τώρα νὰ κάνει πασαλείμματα, σὲ ποιόν;
π. Νικόλαος: Ἡ ἕνωση ἔγινε, γέροντα.
π. Ἀγάθων: Σ’ αὐτούς, ὅπως μοὖπε ὁ δικός μου ὁ γέροντας (ὁ δικός μου ὁ γέροντας εἶναι στὴν Ἀμερική, ὁ π. Ἐφραίμ), ἐμένα μοῦ εἶπε· γι’ αὐτοὺς –μοῦ λέει– ἡ Ἕνωση ἔγινε, ἁπλούστατα προσπαθοῦν (νὰ πᾶνε) ἀπὸ τὸ 100, στὰ 90, στὰ 80, στὰ 70, στὰ 60...
Ἀκροατής: Νὰ τὸ κλωσσήσουν, γέροντα.
π. Νικόλαος: Νὰ μὴν ὑπάρχουν ἀντιδράσεις.
π. Ἀγάθων: (Ναί). Νὰ ἔχουν πιὸ λίγες ἀντιδράσεις. Ξέρουν ὅτι θὰ ὑπάρχουν ἀντιδράσεις. Δὲν τὸ συζητοῦμε αὐτό. Ἀλλὰ προσπαθοῦν νὰ ἔχουν ὅσο γίνεται πιὸ λιγότερες ἀντιδράσεις.
Ἀκροάτρια: Τὸν κόσμο, ὅμως, γέροντα, μποροῦν νὰ τὸν κοροϊδέψουν, γιατὶ ὁ κόσμος ἔχει ἄγνοια. Ἔτσι δὲν εἶναι;
π. Ἀγάθων: Ναί, ὁπωσδήποτε. Ὁ κόσμος ἔχει ἄγνοια. Αὐτὸ σὲ μᾶς δὲν ἰσχύει, ὅπως εἴμαστε ἐμεῖς ἐδῶ πέρα καὶ τὰ πράγματα τὰ ψιλοκοσκινίζουμε καὶ εἴμαστε λίγο πιὸ ἐνημερωμένοι. Οἱ ἄσχετοι, ἂς ποῦμε, ποὺ θὰ πᾶνε Χριστούγεννα-Πάσχα καὶ τὸ Δεκαπενταύγουστο στὴν Ἐκκλησία, ἐκεῖνοι οὔτε ποὺ καταλαβαίνουν. Λένε, καὶ τί διαφορὰ ἔχουμε, πάτερ;
Ἀκροατὴς (Ἠλίας): Γέροντα, δὲν εἶναι θέμα Συνόδου αὐτό; Εἶναι θέμα Συνόδου. Νὰ βγεῖ ἡ Σύνοδος καὶ νὰ πεῖ, αὐτό εἶναι κάλπικο, δὲν περνάει ἐδῶ μέσα.
π. Ἀγάθων: Ἠλία, ποιός θὰ μιλήσει;
Ἀκροατὴς (Ἠλίας): Συγγνώμη. Ὁ Πειραιῶς.
π. Ἀγάθων: Ἕνας (εἶναι), ἕνας.
Ἀκροατὴς (Ἠλίας): Τὸ βούλωσε κι αὐτός...
π. Ἀγάθων: Τί νὰ κάνει ὁ ἕνας...
π. Νικόλαος: Δὲν τὸ βούλωσε.
Ἀκροατὴς (Ἠλίας): Τὸ βούλωσε, ἀστειευόμαστε τώρα.
π. Ἀγάθων: Ὄχι, δὲν τὸ βούλωσε, ἁπλούστατα τί νὰ κάνει ὁ ἕνας. Ὅταν ὑπάρχουν τόσοι Ἱεράρχες, ὁ Σεραφείμ, πῶς τὸν λένε;
π. Νικόλαος: Σεραφείμ.
π. Ἀγάθων: Δὲν τὸ βούλωσε, ἀλλὰ εἶναι ἕνας, τί νὰ κάνει;
Ἀκροατὴς (Ἠλίας): Κι ὁ Παπαφλέσσας ἕνας ἦταν, πῆγε στὸ Μανιάκι.
π. Νικόλαος: Ἔ, κι αὐτὸς (ὁ Σεραφείμ) ξεσήκωσε αὐτὴ τὴ στιγμή, αὐτὲς τὶς θέσεις ποὺ πῆρε.
π. Ἀγάθων: Νομίζω ὅτι πῆρε θέση, ἀπήντησε.
Ἀκροατὴς (Ἠλίας): Ἀπήντησε, γέροντα, ἀλλὰ δὲν προ-χώ-ρη-σε.
π. Ἀγάθων: Ἐσύ, πὼς θὰ ἤθελες, δηλαδή.
Ἀκροατὴς (Ἠλίας): Ἐγὼ θἄκανα ἐπανάσταση. Γέροντα, μέ συχωρεῖτε, ἀλλὰ εἶναι σοβαρὸ τὸ θέμα. Εἴπατε: Κόλαση καὶ Παράδεισος. Τί κάνει ἡ Ἁγία Σύνοδος...
π. Ἀγάθων: Αὐτὸ ποὺ λὲς εἶναι θεωρία.
Ἀκροατὴς (Ἠλίας): Σκληρὴ ἡ καλογερική, γέροντα.
π. Ἀγάθων: Δὲν εἶναι σκληρή. ...Ἄλλο νὰ εἶσαι στὰ πράγματα ἐπάνω καὶ ἄλλο νὰ εἶσαι ἔξω. Ἔχει διαφορά. Ἔχει διαφορά. Θὰ ‘ρθεῖ ὅμως τὸ πρᾶγμα, βράζει τὸ καζάνι.
Ἀκροατὴς (Ἠλίας): Βράζει, ἀλλὰ ὁ κόσμος ἀ-φο-μοι-ώ-νε-ται, κλωσσίζεται, κλωσσίζεται.
π. Ἀγάθων: Ὄχι, Ἠλία, αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι πιστεύουνε, τὸ πιστεύουνε. Δηλαδή, αὐτὸ ποὺ πιστεύει ὁ Σεραφεὶμ τὸ πιστεύει. Τὸ ἔδειξε στὴν πράξη ὁ ἄνθρωπος, καὶ ἀνὰ πᾶσα στιγμὴ εἶναι ἕτοιμος, εἴμαστε ἕτοιμοι κοντά του, ἂς ποῦμε, νὰ πάρουμε θέση, ἀλλὰ νὰ ὡριμάσει. Παίρνω τὸν δικό μου (τὸν π. Ἐφραίμ) στὴν Ἀμερική, μοῦ λέει, ὄχι.
Ἀκροατὴς (Ἠλίας): Ὄχι ἀκόμη.
π. Νικόλαος: Εἶδες, περιμένει.
π. Ἀγάθων: (Μοῦ εἶπε), ἄφησε τὸν ἐχθρὸ νὰ ‘ρθεῖ πιὸ κοντά.
Ἀλλος ἀκροατής: Εἶπε, γέροντα, νὰ κάνει πρῶτα ὁ ἐχθρὸς τὴν ἐπίθεση.
π. Ἀγάθων: Ὄχι, ἐμένα μοῦ εἶπε, ἄφησε νὰ ‘ρθεῖ πιὸ κοντά. Γι’ αὐτοὺς τὰ πράγματα εἶναι ἡ Ἕνωση. Γι’ αὐτοὺς ἡ Ἕνωση ἔχει γίνει, ἔτσι μοῦ εἶπε. Ἁπλούστατα ἐσένα θὰ σοῦν βροῦν μιὰ πρόφαση. Κι ὅπως βρήκανε μετά. Βρῆκαν πρόφαση ὅτι πῆγε ὁ...
π. Νικόλαος: Ναί, δικαιολογήθηκαν.
π. Ἀγάθων: Ἄν γίνει ἡ Ἕνωση, τότε εἶναι πολὺ πλησίον. Ἂν γίνει αὐτὸ τὸ πρᾶγμα τὸ τέλος πλησιάζει ὕστερα.


Σχόλια – Ἐρωτήματα:
Μετὰ τὴν δημοσίευση αὐτῆς τῆς ὁμιλίας-συνομιλίας, σκέφτηκα τὰ ἑξῆς:
Οἱ Οἰκουμενιστὲς –σύμφωνα μὲ τὴν τοποθέτηση τοῦ γέροντος Ἐφραίμ– ἔχουν κάνει τὴν Ἕνωση καὶ προσπαθοῦν νὰ τὴν ἐμπεδώσουν στὸ λαό, νὰ κάμψουν τὴν ἀντίσταση τῶν λίγων ποιμένων καὶ ὅσων πιστῶν τοὺς ἀκολουθοῦν. Ἐπιδιώκουν νὰ προβάλλονται ἀπὸ τοὺς πιστοὺς –μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου– ὅλο καὶ λιγότερες ἀντιδράσεις. Νὰ ἀποδέχονται ὅλο καὶ περισσότεροι τοὺς Οἰκουμενιστὲς ἡγέτες ὡς Ὀρθόδοξους καθοδηγητές!
Ξεκίνησαν τὸ σχέδιο περὶ Ἑνώσεως τῶν Ἐκκλησιῶν ἐδῶ καὶ δεκαετίες. Τότε οἱ Ὀρθόδοξοι, ἀκολουθοῦντες τὴν Εὐαγγελικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐντολὴ «αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ», δὲν διεννοοῦντο νὰ ὀνομάσουν«ἀδελφὲς Ἐκκλησίες» τὶς αἱρέσεις, καὶ ἀρνοῦνταν τὸν ὅρο Ἕνωση τῶν «Ἐκκλησιῶν». Γιατὶ πίστευαν μὲ συνέπεια ὅ,τι καὶ ὁμολογοῦσαν: πίστη, δηλαδή, εἰς «Μίαν» Ἐκκλησίαν καὶ ἄρα, ἐπιστροφὴ τῶν αἱρετικῶν ἐν μετανοίᾳ στὴν «Μία» Ἐκκλησία. Τώρα, ὅμως, ὅλη αὐτὴ ἡ Ὀρθόδοξη Παράδοση πετάχτηκε στὰ σκουπίδια καὶ ὅπως εἶπε ὁ γέρων Ἐφραὶμ –κατὰ τὸν π. Ἀγάθωνα– «ἡ Ἕνωση ἔγινε», καὶ προσπαθοῦν νὰ τὴν ἐπιβάλλουν προοδευτικά: ἀπὸ τὸ «100 προχώρησαν στὰ 90, στὰ 80, στὰ 70, στὰ 60»... (Σήμερα δὲ ἴσως νὰ τὸ ἔχουν φτάσει στὸ 40, τὸ 30 ἢ καὶ τὸ 20).
Καὶ παρ’ ὅλα αὐτά, ὁ π. Ἀγάθων ἰσχυρίζεται ὅτι ὁ γέροντας Ἐφραὶμ συμβουλεύει, νὰ μὴ προβοῦμε σὲ διαφορετικοῦ τύπου ἀντιδράσεων, νὰ περιμένουμε κι ἄλλο νὰ ὡριμάσει τὸ πρᾶγμα: «Ὄχι ἀκόμη, λέγει. Ἄφησε τὸν ἐχθρὸ νὰ ‘ρθεῖ πιὸ κοντά». Ἄφησε «νὰ κάνει πρῶτα ὁ ἐχθρὸς τὴν ἐπίθεση».
Παρόμοια ἀκούσαμε νὰ λέγει καὶ ὁ π. Γεώργιος Μεταλληνός, ἀλλὰ καὶ ἄλλοι πατέρες. Πολλοὶ ἀπ’ αὐτούς, μάλιστα, λένε ὅτι στηρίζονται στὴν γνώμη τοῦ γέροντα Ἐφραίμ, ὁ ὁποῖος εὑρίσκεται στὴν ἄλλη ἄκρη τοῦ Ἀτλαντικοῦ, ὑπηρετεῖ ἐκεῖ ἄλλο ἱεραποστολικὸ ἔργο, ἀντιμετωπίζει ἐκεῖ ἄλλες συνθῆκες, ἐφαρμόζει ἐκκλησιαστικὴ οἰκονομία γιὰ τὰ ἐκεῖ δεδομένα καὶ δὲν ἔχει τὶς γνώσεις καὶ τὴν εὐθύνη τὴν δική μας, γιὰ τὸν χῶρο μας.
Ἡ εὐθύνη ποὺ προκύπτει γιὰ μᾶς, προκύπτει ἀπὸ τὴν ὕπαρξη στὸν ἑλλαδικὸ καὶ εὐρωπαϊκὸ χῶρο, ἄλλων δεδομένων. Ἐμεῖς, δηλαδή, βλέπουμε καθημερινά: τὶς ἀνεξέλεγκτες καὶ ἀμέτρητες πλέον συμπροσευχὲς μὲ τοὺς αἱρετικούς· τοὺς διαλόγους «ἀγάπης» ἐν τῷ ψεύδει καὶ τῇ σκοπιμότητι· τὶς Ἡμερίδες ἐξοικειώσεως μὲ τὶς αἱρέσεις· τὶς παραχωρήσεις Ναῶν τῶν αἱρετικῶν στοὺς Ὀρθόδοξους καὶ ἀντίστροφα· τὶς ἀπὸ κοινοῦ τελέσεις ἀκολουθιῶν μὲ αἱρετικούς· τὶς ἐπιδόσεις ἀπὸ Πατριάρχες Κορανίου σὲ μουσουλμάνους καὶ τὸ στεφάνωμα μὲ μίτρα τοῦ αἱρετικοῦ Κόπτη Πατριάρχη ἀπὸ «ὀρθόδοξο» Πατριάρχη· τὶς ψευδενώσεις μὲ τοὺς μονοφυσίτες καὶ Κόπτες σὲ Ἀντιόχεια καὶ Ἀφρική. Ἐμεῖς ἐδῶ, ἐπίσης, βλέπουμε καὶ ἀνακαλύπτουμε καθημερινα ὅλο καὶ νέες αἱρετικὲς ἐνέργειες, καινοφανεῖς θεολογικὲς διατυπώσεις καὶ θεωρίες ἀπὸ τοὺς πρωτεργάτες τῶν Οἰκουμενιστῶν (Πατριάρχη Βαρθολομαῖο, μητροπολίτη Περγάμου κ. Ἰω. Ζηζιούλα κ.ἄ.).
Μετὰ τὶς παραπάνω διαπιστώσεις-σκέψεις, κι ἂν ἦταν δυνατὸν νὰ φθάσει ἡ φωνή μας στὸν γέροντα Ἐφραίμ, θὰ τοῦ ὑποβάλαμε τὰ ἑξῆς, βασανιστικὰ γιὰ μᾶς, ἐρωτήματα:
Ὅλα αὐτὰ ποὺ ἀποδίδονται σ’ αὐτόν, τὸν ἐκφράζουν; Εἶναι δικές του συμβουλὲς ἢ οἱ λόγοι του παρερμηνεύονται; Εἶναι δυνατὸν ὁ γέροντας Ἐφραὶμ νὰ συμβουλεύει ἀντίθετα ἀπὸ ὅ,τι ἡ Ἁγιοπνευματικὴ Ὀρθόδοξη Παράδοση γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῶν κεκριμένων αἱρετικῶν; Εἶναι δυνατὸν νὰ ἀδιαφορεῖ ὁ διδάσκαλος τῆς νοερᾶς προσευχῆς γιὰ τὴν ἐπικοινωνία καὶ ἀποδοχὴ τῶν «ὀρθόδοξων» Οἰκουμενιστῶν ὡς πνευματικῶν καθοδηγητῶν στὰ τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως; Τὸ ὅτι δὲν ἔχουν καταδικασθεῖ ἀκόμα ἀπὸ Σύνοδο, μᾶς ἐπιτρέπει νὰ τοὺς ἀφήνουμε ἐλεύθερους νὰ διδάσκουν καὶ νὰ ἐφαρμόζουν τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ;
Καὶ δὲν θὰ προστεθεῖ αὐτὴ ἡ παράλειψη στὸ πλῆθος τῶν ἄλλων ἁμαρτημάτων μας; Δὲν θὰ καταλογισθεῖ αὐτὸ ὡς ἀτολμία ἢ δειλία ἀπὸ τὸ Θεό;

ΠΗΓΗ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου